Een goed passende cordeo:
1. Sluit goed aan op de paardenhals
2. Valt los over beide schouderbladen en
3. Heeft voldoende ruimte om door de ruiter vastgenomen te worden waardoor deze in een goede (rechte) houding op het paard kan blijven zitten
Ligging:
Een goed passende cordeo rust op het hoogste punt van de schoft (1), valt evenwijdig over beide schouders van het paard (2) en eindigt op het punt van de borst 3 á 4 vingers onder de hals aanzet (3).
De cordeo is misschien het laatste hulpmiddel voor je enkel en alleen met je lichaam de nodige vragen aan je paard stelt. Rijden met bit is volledige controle houden. Rijden met een bitloos hoofdstel of met een halster is voor jezelf iets meer angsten en bezorgdheden of ‘controle willen uitoefenen’, loslaten. Met een cordeo rijden is zo goed als alle vooroordelen of bestaande ideeën die er over paardrijden bestaan, loslaten en vertrouwen op jezelf en je paard. De belangrijkste functie van een cordeo wordt een ondersteuning van de vragen die je lichaam stellen aan je paard.
Bij een juiste ligging (en dus niet hoog in de hals dicht bij de keelgroeve), kan je de cordeo nog wel krachtig naar achter trekken maar dit is ook de plaats waar het tuig van een trekpaard ligt en dit zal dus niet veel uitmaken. Met een cordeo kan je dus niet bestraffen of corrigeren zoals met een bit. (Een stevige ruk of trekken aan het bit veroorzaakt pijn in de mond van het paard.) Door met de cordeo te rijden behandelen we het paard met respect en geven het een grote vrijheid om op onze vragen in te gaan of niet. En hier zit nu de andere gedachtegang in tegenstelling tot de traditionele: Het paard zal door het vertrouwen en de vrijheid juist veel gewilliger zijn om met ons samen te werken omdat het weet dat het, indien nodig, weg kan wanneer de ruiter het een vrij oncomfortabel gevoel geeft. Dus de ruiter zal niet zoals gebruikelijk is, het paard in eerste instantie moeten verwijten als het ‘niet doet’ wat hij in gedachten heeft, maar zichzelf in vraag moeten stellen. Voor een deel onder ons het plezier van omgaan en rijden te paard, voor een groot deel van de anderen ‘a bridge too far’ wat spijtig is want echt ruiterschap leer je wanneer het hoofd en de hals an het paard niet meer kan controleren met je handen.
Zweer je dus bij het traditionele patroon en de daarbij gaande gedachtegang dan zal rijden met een cordeo eerder gevaarlijk zijn dan heilzaam voor ruiter en paard.
Ook voor de categorie van mensen die aan zichzelf willen werken en die openstaan voor een andere gedachtegang toch ook even een waarschuwing. Van de ene op de andere dag je hoofdstel met bit aan de haak hangen en met de cordeo een buitenritje gaan maken is evengoed ‘a bridge too far’. (Trouwens buitenritten in ons dichtbevolkte landje met enkel een cordeo is sowieso niet verstandig, vind ik.) Zoals gezegd komt er bij rijden met een cordeo veel ‘jezelf in vraag stellen’ aan te pas. Dit is een groeiproces en geen instant ‘Royco soepje’. Jij kan misschien je paard ineens volledig vertrouwen maar je paard hoeft dit vertrouwen niet onmiddellijk te delen. Het zal misschien eerst een afwachtende houding aannemen om te zien of je na enige tijd niet terug gaat veranderen en dat hoofdstel maar terug aandoet omdat het niet snel genoeg doet wat jij vraagt. Soms moet vertrouwen groeien en daarom is het aan te raden om wat lessen grondwerk te volgen bij iemand die je kan begeleiden in het delen van vertrouwen.
Het is fantastisch om je paard te vertrouwen en de volledige vrijheid te geven maar eerst eens voelen voor beiden wat het zegt in een veilige en gekende omgeving is aan te raden. Vergeet niet dat een belangrijk onderdeel in de omgang met paarden geduld is. Jachtig en snel dingen willen bereiken maakt dat we niet in het Nu leven en zeker niet voelen wat er op het moment gebeurt. Dus waarom niet beginnen oefenen met de cordeo tijdens het grondwerk? Hier kan je zeker al spelenderwijs samen leren wat het is om enkel verbonden te zijn met een halskoord.
Als laatste zou ik willen zeggen dat wanneer ik een paard aan de hand over de baan moet leiden, ik dit altijd met een stalhalster zal doen. Natuurlijk doe ik dit om (veel) meer controle te hebben over het paard. Maar dan wel controle uit veiligheid voor het welzijn van mijn paard. Stel dat er plots iets gebeurt waardoor mijn paard schrikt en er vandoor wil gaan. Met een leidtouw aan een halster ga ik iets meer te zeggen hebben dan met een leidtouw aan een cordeo. Als ik daardoor kan voorkomen dat mijn paard weg zou vluchten met alle gevolgen van dien, geef mijn dan het halster maar.
Luc Van Hoecke
Reflections
www.reflections-online.be
Geen opmerkingen:
Een reactie posten