dinsdag 16 oktober 2012



Bergopwaarts

In de vrije natuur loopt een paard met een groot deel van zijn totale gewicht op de voorhand. Zet dan nog eens een ruiter op het paard. Wil je dus zorgen voor de gezondheid van je paard dan is het aan de ruiter om te zorgen dat het gewicht beter wordt verdeeld en uiteindelijk naar de achterhand wordt overgebracht. Een paard dat je zo ziet lopen ziet er een beetje uit als ‘bergopwaarts’.

Tashunko (Nevzorov haute Ecole)


 







 Philippe Karl

 

 Natuurlijk evenwicht

Horizontaal evenwicht zal voor velen al een grote opgave zijn. Dit is wat Tashunko laat zien. Dat betekent dat het paard zijn gewicht gelijk over vier benen verdeelt. Vele ruiters proberen eerder geforceerd een paard aan de teugel te rijden, waardoor de hals van het paard naar beneden wordt getrokken en het paard sowieso op de voorhand gaat lopen. Trouwens ik blijf nog altijd met de vraag zitten: Wat is aan de teugel rijden?
Dus in het geval je het paard geforceerd in de houding trekt, gaat het ook de neiging hebben om in de handen van de ruiter te gaan hangen. Dit is een zeer ongezonde manier van rijden voor een paard en niet enkel de slijtage aan de voorbenen is dan groot maar ook aan de nekspieren. Te veel op de voorhand rijden zie je helaas erg veel en het heeft met onkunde te maken. Spijtig genoeg moet ik zeggen dat die onkunde voornamelijk bij de instructeurs te vinden is. Moesten zij hun leerlingen de goede informatie geven dan zou er al helemaal anders gereden worden. Tegen leerlingen enkel zeggen dat ze niet aan de teugels mogen trekken is zeker niet voldoende om hen te overtuigen om dit niet te doen.  
Horizontaal evenwicht
Hoe zorg je dat je paard in een horizontaal evenwicht loopt? Zeker niet door te denken dat je met je hand het evenwicht naar achter kan trekken. 
Hier kan ik vele ruiters niet goed begrijpen: ze willen allemaal hun paard op de achterhand rijden maar zijn enkel bezig met de voorhand. Mensen willen de houding van een paard aan de voorkant veranderen. Ze proberen vooraan dingen te bewerkstelligen die vanzelf komen als je een paard op een goede manier africht. Door correct mee te vloeien in de beweging van het paard en met je benen drijvende impulsen te geven aan de achterhand zal je een horizontaal evenwicht verkrijgen. Het nog meer verleggen van het evenwicht naar de achterhand komt daarna pas.”





Geduld !!!!!!
De statistieken liegen er niet om: Een wielrenner doet er veel langer over om met de fiets een berg op te klimmen dan deze af te dalen. Waarom willen wij te paard het anders gaan doen? Het vraagt oefening en tijd om bergopwaarts te rijden. Een paard op de achterhand laten lopen heeft tijd nodig. Ben je niet bereid om de tijd te nemen dan zou ik zeggen: ga een andere sport doen. Om een paard horizontaal te laten lopen heb je ongeveer een jaar nodig wanneer je regelmatig en op de juiste manier traint. Want wat je in stap hebt bereikt moet jij en je paard ook nog kunnen in draf en galop Dan mag je rekenen dat je zeker 3 jaar kwijt bent om het evenwicht meer naar de achterhand te verplaatsen. Waarom dit zo lang duurt? Het paard moet de tijd krijgen om hier fysiek, maar ook geestelijk aan te wennen. Natuurlijk, voor het paard is op de achterhand lopen niet natuurlijk en vervolgens niet veilig. Het gaat fout als een ruiter te snel wil zijn en zijn paard van de ene op de andere dag meer bergopwaarts wil rijden. Hoe zie je wanneer het fout gaat? Als het paard stijfheid vertoont. Je zal zien dat de verkeerde spieren in de hals ontwikkelen, je gaat de rug niet meer voelen deinen wanneer je aan het rijden bent, en de beenzetting in de verschillende gangen gaat niet goed zijn.
Stap voor stap
Je kan het beste voelen wanneer je in stap al je oefeningen doet. En dit voelen is niet enkel naar je paard maar ook naar jezelf. Jij moet voelen en niet denken dat je meezit in de beweging van het paard. Als je echt gaat voelen hoe je op het paard zit dan zul je al veel minder foutieve houdingen aannemen op het paard.
Veel fouten worden gemaakt als er op een verkeerde manier geprobeerd wordt een paard bergopwaarts te rijden. De bekendste is met de handen het hoofd optillen waardoor men zogezegd het gevoel krijgt dat er sprake is van oprichting. Sorry, dat is niet zo. Je kan het hoofd daardoor misschien hoger krijgen maar op die manier wordt de voorhand zeker niet lichter. Paarden die aan de voorzijde door de hand worden opgetild maken snel taktfouten. Te veel handen gebruiken geeft spanning in de rug. Het paard gaat eerder met de achterbenen duwen dan onderkomen. Wanneer je te veel terugwerkt dan geef boet je natuurlijk ook in aan impuls. Impuls mag je niet verwarren met harder lopen. Impuls is niet de energie om voorwaarts te gaan maar eerder om opwaarts te gaan. De voorhand omhoog en licht, de achterhand dragend.

Luc Van Hoecke
Reflections

maandag 23 juli 2012

Nog maar eens bewezen dat rollkür slechte trainingsmethode is en moet verboden worden.


De controversiële rollkur trainingsmethode stond afgelopen week opnieuw ter discussie tijdens de Equitation Science Conference in Edingburgh. Nederlandse en Deense onderzoekers presenteerden daar de resultaten van een onderzoek waaruit blijkt dat paarden die volgens deze methode – met een diepe en ronde halspositie, oftewel hyperflexie – worden getraind, mogelijk meer stress ondervinden dan paarden die in een andere hoofd-halshouding lopen.
...

woensdag 11 juli 2012


Teek Verwijdering

Een verpleegster ontdekte een veilige, gemakkelijke manier om teken te verwijderen, waardoor ze automatisch terugtrekken als je haar eenvoudige instructies volgt. Lees dit, het zou kunnen je redden van een aantal grote problemen.

"Ik had een kinderarts die mij vertelde wat zij gelooft dat de beste manier is om een teek te verwijderen. 
Dit is geweldig, want het werkt op die plaatsen waar het soms moeilijk is om aan te komen met een pincet: tussen de tenen, in het midden van een hoofd vol donker haar, etc. "

"Breng een klodder vloeibare zeep aan op een prop watten. 
Bedek de teek met de zeep-doordrenkte prop watten en dep het een paar seconden (15-20), 
de teek zal zich spontaan losmaken en zichzelf vasthouden aan de watten wanneer u de prop weg neemt.
Deze techniek heeft gewerkt elke keer als ik heb het gebruikt (en dat was vaak), 
en het is veel minder traumatisch voor de patiënt en makkelijker voor mezelf .. "

"Tenzij iemand allergisch is voor zeep, zie ik niet in dat deze techniek schadelijk zou zijn op enigerlei wijze. 

woensdag 4 juli 2012

Watervoorziening voor paarden tijdens warme dagen

Via theHorse.com

Water is one of the essential nutrients a horse needs to perform a number of life-support functions, including digestion and thermoregulation. Especially with the hot summer weather prevalent in much of the country, it's important to ensure horses have access to water at all times.
As horse owners, we know it's important to provide free-choice water to horses at all times, but it is also imperative that the water is of good quality, clean, and palatable.
A number of circumstances can lead a water deficiency in horses, including unpalatable taste, lack of water offered, or loss of thirst due to exertion. The effects of insufficient water intake include decreased performance, decreased feed intake, dehydration, and eventually, if not remedied, death.
On average, a typical 1,100-pound horse at maintenance consumes four to nine gallons of water per day. The amount of water a horse requires can vary depending upon several factors:
The type, amount, and quality of feed consumed
  • Fresh pasture contains between 60-80% moisture and provide a large amount of the horse's water requirements when grazing.
  • Hay and grain are very low in moisture, causing horses to drink more water to meet their needs.
  • Higher levels of protein and sodium in the diet also increase the horse's water requirement as urinary volume increases.
Temperature and humidity
  • Ambient temperatures above 85°F will increase a horse's drinking frequency and volume.
  • Colder temperatures (below 45°F) can reduce a horse's water consumption
Learn how to take your horse's vital signs, what first aid supplies to keep on hand, when you can help your horse yourself, and when to call the vet in the DVD First Aid for Horses.
Health status
  • Horses with excessive water losses from diarrhea require more water per day.
Physiological stage
  • Type of physical activity performed can affect the amount of water a horse needs.
  • Performance horses should be allowed to drink water prior to and during prolonged activity. Horses should be cooled down adequately prior to being allowed to drink free-choice after exercise..
  • Lactating mares require between 50-80% more water per day for milk production compared to horses at maintenance.
With temperatures soaring in many parts of the country, it's important to remember how crucial water is to keeping horses healthy. Always ensure your horses have access to fresh, clean water at an appropriate temperature, and ensure they're drinking the fluids provided. Consider adding a few ounces of salt or an electrolyte supplements to horses' diets if lack of water consumption is a concern.

Jacobskruiskruid


Jacobskruiskruid: De meest beruchte plant in de paardenweide


Naast taxus boezemt Jacobskruiskruid (Senecio jacobaea) paardeneigenaars ongetwijfeld de meeste schrik in. Deze giftige wilde plant met gele bloempjes vormt  een levensbedreigend gevaar voor paarden.

Hoewel het natuurlijk voorkomt in onze regio, lijkt Jacobskruiskruid de laatste jaren aan een opmars bezig: De plant groeit regelmatig in wegbermen, natuurgebieden, perceelsranden en extensief beheerde weilanden. Het is een pioniersplant die zich snel verspreidt naar verstoorde gronden en open plekken in het gras of de berm.

De verspreiding van het Jacobskruiskruid vormt een ernstig probleem voor de paardensector. In Nederland nam deze problematiek zelfs dramatische proporties aan toen talrijke paarden overleden aan de gevolgen van Jacobskruiskruidvergiftiging. Ook in België zijn reeds verschillende paarden gestorven door het eten van deze giftige plant.

Op onze website vindt u een dossier rond Jacobskruiskruid met fotomateriaal, informatie over de gevaren verbonden aan Jacobskruiskruid, tips om deze te voorkomen en links naar nuttige websites met extra informatie. Daarnaast werden een verduidelijkend flimpje, een onderzoek van de UGent en een advies van het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek online geplaatst. 

Uitgebreide informatie beschikbaar op www.vlaamspaardenloket.be


dinsdag 20 maart 2012



Voelt u het voorjaar ook reeds kriebelen en wilt u of
uw bedrijf zoeken naar een goede grond,
om te groeien,
leiding te geven, te communiceren,
en nieuwe zaken en veranderingen
de beste kans te geven?

Contacteer ons dan en we zullen u samen met onze
paard-ners een krachtig en uniek traject laten beleven.
info@reflections-online.be
Tel: +32 (0)3 646.99.08

Reflectie,facilitatie en coaching mogelijk over o.a. volgende thema’s:
Leiderschap
Communicatie
Teambuilding
Waarden

maandag 19 maart 2012

Grenzen

Door contact te maken met je innerlijke zelf, zal je ook beter grenzen kunnen stellen.

maandag 5 maart 2012

A higher standard of Leadership

-" One of the great challenges of leadership is to develop harmony between service and the power that is necessary for the exercise of leadership. The ideal is power derived solely from service and used only for service."- Lessons from the life of Gandhi

maandag 13 februari 2012

Albert Camus

"Don't walk in front of me, I may not follow.
Don't walk behind me, I may not lead.
Walk beside me and be my friend."
-Albert Camus-

donderdag 26 januari 2012

De Cordeo

De cordeo is een halskoord en kan bestaan uit verschillende materialen. De meest eenvoudige is een soepel koord. Belangrijk is wel dat de cordeo niet te groot en ook niet te klein is.
Een goed passende cordeo:
1. Sluit goed aan op de paardenhals
2. Valt los over beide schouderbladen en
3. Heeft voldoende ruimte om door de ruiter vastgenomen te worden waardoor deze in een goede (rechte) houding op het paard kan blijven zitten



Ligging:

Een goed passende cordeo rust op het hoogste punt van de schoft (1), valt evenwijdig over beide schouders van het paard (2) en eindigt op het punt van de borst 3 á 4 vingers onder de hals aanzet (3).

De cordeo is misschien het laatste hulpmiddel voor je enkel en alleen met je lichaam de nodige vragen aan je paard stelt. Rijden met bit is volledige controle houden. Rijden met een bitloos hoofdstel of met een halster is voor jezelf iets meer angsten en bezorgdheden of ‘controle willen uitoefenen’, loslaten. Met een cordeo rijden is zo goed als alle vooroordelen of bestaande ideeën die er over paardrijden bestaan, loslaten en vertrouwen op jezelf en je paard. De belangrijkste functie van een cordeo wordt een ondersteuning van de vragen die je lichaam stellen aan je paard.

Bij een juiste ligging (en dus niet hoog in de hals dicht bij de keelgroeve), kan je de cordeo nog wel krachtig naar achter trekken maar dit is ook de plaats waar het tuig van een trekpaard ligt en dit zal dus niet veel uitmaken. Met een cordeo kan je dus niet bestraffen of corrigeren zoals met een bit. (Een stevige ruk of trekken aan het bit veroorzaakt pijn in de mond van het paard.) Door met de cordeo te rijden behandelen we het paard met respect en geven het een grote vrijheid om op onze vragen in te gaan of niet. En hier zit nu de andere gedachtegang in tegenstelling tot de traditionele: Het paard zal door het vertrouwen en de vrijheid juist veel gewilliger zijn om met ons samen te werken omdat het weet dat het, indien nodig, weg kan wanneer de ruiter het een vrij oncomfortabel gevoel geeft. Dus de ruiter zal niet zoals gebruikelijk is, het paard in eerste instantie moeten verwijten als het ‘niet doet’ wat hij in gedachten heeft, maar zichzelf in vraag moeten stellen. Voor een deel onder ons het plezier van omgaan en rijden te paard, voor een groot deel van de anderen ‘a bridge too far’ wat spijtig is want echt ruiterschap leer je wanneer het hoofd en de hals an het paard niet meer kan controleren met je handen.
Zweer je dus bij het traditionele patroon en de daarbij gaande gedachtegang dan zal rijden met een cordeo eerder gevaarlijk zijn dan heilzaam voor ruiter en paard.
Ook voor de categorie van mensen die aan zichzelf willen werken en die openstaan voor een andere gedachtegang toch ook even een waarschuwing. Van de ene op de andere dag je hoofdstel met bit aan de haak hangen en met de cordeo een buitenritje gaan maken is evengoed ‘a bridge too far’. (Trouwens buitenritten in ons dichtbevolkte landje met enkel een cordeo is sowieso niet verstandig, vind ik.) Zoals gezegd komt er bij rijden met een cordeo veel ‘jezelf in vraag stellen’ aan te pas. Dit is een groeiproces en geen instant ‘Royco soepje’. Jij kan misschien je paard ineens volledig vertrouwen maar je paard hoeft dit vertrouwen niet onmiddellijk te delen. Het zal misschien eerst een afwachtende houding aannemen om te zien of je na enige tijd niet terug gaat veranderen en dat hoofdstel maar terug aandoet omdat het niet snel genoeg doet wat jij vraagt. Soms moet vertrouwen groeien en daarom is het aan te raden om wat lessen grondwerk te volgen bij iemand die je kan begeleiden in het delen van vertrouwen.
Het is fantastisch om je paard te vertrouwen en de volledige vrijheid te geven maar eerst eens voelen voor beiden wat het zegt in een veilige en gekende omgeving is aan te raden. Vergeet niet dat een belangrijk onderdeel in de omgang met paarden geduld is. Jachtig en snel dingen willen bereiken maakt dat we niet in het Nu leven en zeker niet voelen wat er op het moment gebeurt. Dus waarom niet beginnen oefenen met de cordeo tijdens het grondwerk? Hier kan je zeker al spelenderwijs samen leren wat het is om enkel verbonden te zijn met een halskoord.
Als laatste zou ik willen zeggen dat wanneer ik een paard aan de hand over de baan moet leiden, ik dit altijd met een stalhalster zal doen. Natuurlijk doe ik dit om (veel) meer controle te hebben over het paard. Maar dan wel controle uit veiligheid voor het welzijn van mijn paard. Stel dat er plots iets gebeurt waardoor mijn paard schrikt en er vandoor wil gaan. Met een leidtouw aan een halster ga ik iets meer te zeggen hebben dan met een leidtouw aan een cordeo. Als ik daardoor kan voorkomen dat mijn paard weg zou vluchten met alle gevolgen van dien, geef mijn dan het halster maar.

Luc Van Hoecke
Reflections
www.reflections-online.be

vrijdag 20 januari 2012

Vereniging 'Het Voetpad'

'Het Voetpad'

In 1993 heeft Maarten Abeln de vereniging Het Voetpad opgericht om tegemoet te komen aan de groeiende vraag in Nederland en België naar meer kennis over het natuurlijk omgaan met paarden. Maarten is in november 2008 overleden. Diegenen die Maarten gekend hebben, weten dat hij een bijzonder gepassioneerd paardenliefhebber was met een zeer uitgesproken persoonlijkheid. http://www.nh.cybercomm.nl/maarten.htm.

Ook na zijn dood is de vereniging Het Voetpad actief doorgegaan met het verzamelen, ontwikkelen en delen van kennis over een natuurlijke omgang met het paard. Het Voetpad heeft in de loop der jaren een groot netwerk ontwikkeld bestaande uit paardenliefhebbers in België en Nederland. In dit netwerk is nagenoeg elke stroming binnen Natural Horsemanship vertegenwoordigd. Maarten Abeln was wars van guru’s en echte kennis ontstond volgens hem door het aangaan van de interactie met je paard. "Het paard is je leraar." Het Voetpad streeft er dan ook naar om kennis voor het voetlicht te brengen dat in de dagelijkse omgang met het paard zijn waarde heeft bewezen. Deze kennis onstaat uit diverse bronnen zoals wetenschappelijk onderzoek, persoonlijke (reis-)ervaringen en publicaties van trainers uit heel Europa, de Verenigde Staten en Australië.

Elke maand verschijnt er een (gratis) nieuwsbrief met artikelen over het natuurlijk omgaan met paarden, nieuwe inzichten en trainingsmethoden, (nieuwe) trainers, boeken, dvd’s, websites, agenda's van workshops. De nieuwsbrief is gratis, u hoeft zich hier alleen maar voor aan te melden.

Wilt u echter kennismaken met paardenmensen, die net zo gepassioneerd zijn als u, dan is het lidmaatschap van Het Voetpad het overwegen waard. Het Voetpad kent vier regio-ambassadeurs die u graag op weg helpen met uw eigen zoektocht naar meer kennis en contacten binnen de wereld van het Natural Horsemanship.

In 2012 zullen we voor leden ook twee leerkringen organiseren. Een leerkring is een (kleine) groep van geïnteresseerden die zelf actief aan de slag gaan met een bepaald thema. In een aantal stappen zal de leerkring het thema uitdiepen. Hulpbronnen zijn boeken, artikelen, cases, voorbeeldoefeningen, enz..
De leerkring wordt begeleid door een deskundig lid van Het Voetpad.

De eerste leerkring gaat zich richten op het onderwerp: “Het paard in vrijheid”.
Dit thema is voor liefhebbers van Carolyn Ressnick, Klaus Hempfling en andere auteurs, die een “vrije omgang” met het paard voorstaan.

De tweede kenniskring richt zich op de nieuwe ontwikkelingen op het gebied van het meten van het effect van het gedrag van de ruiter op zijn of haar paard.
Wilt u weten hoeveel druk uw zitknobbels uitoefenen op de rug van uw paard of wilt u weten in hoeverre u de hartslag van uw paard kunt beïnvloeden, dan is deze leerkring iets voor u.

Het lidmaatschap loopt van 1 januari to 31 december; Het lidmaatschapsgeld voor het jaar 2012 is vastgesteld op 25 euro. Als lid ontvangt u de nieuwsbrief en kunt u een beroep doen op de expertise van onze regioambassadeurs en ons ledennetwerk en deelnemen aan de leerkringen.

Onze vereniging kent ook een groot aantal sympathisanten. Zij ontvangen de nieuwsbrief en reageren regelmatig op de inhoud. Op basis van deze reacties weten wij dat de nieuwsbrief goed gewaardeerd wordt, ook omdat wij als vereniging onafhankelijk zijn. De nieuwsbrief is gratis en zo willen wij dat ook graag houden. Maar mocht u nog een goed doel zoeken of rechtstreeks uw waardering willen laten blijken, dan is uw donatie meer dan welkom!

Voor het betalen van het lidmaatschapsgeld of het geven van een donatie kunt u onderstaande gegevens gebruiken. Wilt u als (nieuw) lid in het onderwerp van uw betaling aangeven, dat het gaat om het lidmaatschap Het Voetpad 2012 en uw e-mailadres. Wanneer het gaat om een donatie en u wilt een reactie, voegt u dan ook uw e-mailadres aan het onderwerp toe.

Betalingsgevens:
LRPC Het Voetpad, Herbenusstraat 103, 6211 RC Maastricht
KvK 1081770 Giro 3051591
IBAN: NL62INGB0003051591
BIC: INGBNL2A

Waar u ook voor kiest, wij hopen dat u ook in 2012 actief betrokken wilt blijven bij Het Voetpad en daardoor aan het welzijn van paard en mens.

Alvast hartelijk bedankt,

John Beckers
Voorzitter Het Voetpad

Contactgegevens regio-ambassadeurs Het Voetpad

Luc van Hoecke en Ingrid hens

Contactgegevens:
Struisvogelstraat 35
2170 Merksem
Tel: +32 3 646 99 08
Luc.vanhoecke@reflections-online.be
http://www.reflections-online.be/home.html


- Tjeerd en Karin Schraa.

Contactgegevens:
Noorderreed 12
8565 GP Sondel (Friesland)
tel: 0654 208016
tj.schraa@zonnet.nl
www.NRQH.nl en www.PartnerPaard.nl


- Christel Slor

Contactgegevens:
Nieuweweg 100
9649 AG Muntendam (Gr.)
06-20013877
Knollebollenhoeve@hotmail.com
http://knollebollenhoeve.nl/

- Kim Steutel

Contactgegevens:
06 456 12 903
kim@equi-unity.nl
http://www.equi-unity.nl/Contactgegevens:
06 456 12 903
kim@equi-unity.nl
http://www.equi-unity.nl/

Reacties, nieuws, vragen, stuur uw email naar hetvoetpad@gmail.com

donderdag 5 januari 2012

Wat is "aan de teugel rijden"?

Aan de teugel
Tekst: Josepha Guillaume
Bron: http://www.fijnerijkunst.nl/artikelen/vrijruiter-aan-de-teugel.html

Zodra je iemand dressuur ziet rijden in een piste wat is dan vaak het eerste wat je opvalt? Dat de ruiter aan een stuk bezig is om het hoofd in een bepaalde positie te krijgen en houden. ‘Aan de teugel’ wordt dat genoemd. Maar waarom is dat eigenlijk? En is het nu echt zo belangrijk?

Rijden is gewoon rijden. Veel mensen hebben een onbezorgde jeugd te paard, rijden is puur plezier en ontspanning. Je zit als je stapt, je rijdt licht als je draaft en je zit als je galoppeert. De teugels houd je simpelweg vast en je gebruikt ze zo nu en dan om te sturen, voor de rest doe je er eigenlijk niet zo veel mee. Hoe de pony zijn hoofd houdt... daar denk je helemaal niet over na. Eigenlijk gaan de pony’s of paarden nauwelijks in verzet tijdens je jeugd. Alles gaat gemakkelijk. En dan komt de dag dat je je eerste dressuurles krijgt, misschien omdat je je eerste wedstrijdje gaat rijden of gewoon omdat je eens wat anders wilt. Vanaf die dag verandert alles. .. Want het concept ‘aan de teugel’ wordt geïntroduceerd in je leven... En dat van je paard.

Je zorgeloosheid is voorbij, want vanaf nu moet je aan het werk om te zorgen dat je paard een bepaalde hoofdhouding krijgt en houdt. Er zit helaas niets anders op want die hoofdhouding bepaalt blijkbaar of jij een goede ruiter bent of niet. Opeens wordt paardrijden hard werken, gaat niets meer vanzelf en laat je paard meer dan eens blijken dat hij het met de situatie helemaal niet eens is. Verzet bij je paard is geboren.

The struggle for head obedience. lk moet eerlijk bekennen dat ik me niet meer echt kan herinneren wanneer precies het zorgeloos rijden over ging in ‘the struggle for head obedience’. lk kan me ook niet herinneren of ik aan mijn toenmalige instructrice gevraagd heb waarom. Waarschijnlijk niet, en als ik het wel heb gedaan kon ik waarschijnlijk niet veel met het antwoord. lk kan me namelijk wel herinneren dat ik vragen heb gesteld als: "Waarom moet je altijd links opstappen en links van je paard lopen?", "Waarom staan paarden op stal?" en “Waarom hebben paarden ijzers?" De antwoorden bestonden veelal uit zaken als: “Omdat dat zo hoort! Een echt paardenmens weet dat!" Dus, om niet het risico te lopen om als niet echt paardenmens te worden gezien leerde ik mezelf aan vooral geen vragen te stellen en gewoon de andere echte paardenmensen te observeren en vooral te doen wat zij deden. Ook al wist ik vaak niet hoe ze het nu precies deden of waarom het überhaupt zo moest. Gezien het feit dat ik het merendeel van mijn jeugd en als volwassene tussen de paarden en echte paardenmensen doorbracht groeide ik als het ware zo op en werd het mijn tweede natuur: En als iemand mij domme vragen stelde kreeg die hetzelfde geïrriteerde antwoord: ‘Omdat het zo hoort’.

Mijn ontspannen plezier tijdens het paardrijden was veranderd. Maar paarden zijn nu eenmaal mijn verslaving en een verslaving zet je door, zelfs als je er niet meer altijd van geniet. Ik had vaak meer frustratie dan plezier en als ik een keer ‘fijn’ had gereden wilde dat niets meer zeggen dan dat het me bijna het hele les uur lang gelukt was het paardenhoofd op zijn plaats te houden. Ik was geobsedeerd door het paardenhoofd. Aangespoord door de complimenten van de zijlijn als we weer eens mooi in de krul rond draafden... "0h wat loopt dat paard mooi en wat kan ze goed rijden."

Niets zo verfrissend dus als samen gaan wonen met een niet-paardenmens, zeker als het een is die als tweede natuur lastige vragen stellen heeft en altijd overal een logische reden voor wenst te weten. En, zodra je die niet kan geven eist dat je een verklaring geeft waarom je iets dan toch doet. Zeker als het nog eens in veel gevallen averechts lijkt te werken. En wat in deze helemaal verfrissend werkt is paarden kopen die je zowat om zeep helpen zodra je ook maar de teugels wat te stevig vast neemt... want dan komen de vragen die je vakkundig zo lang onder het tapijt hebt geschoven acuut weer naar boven.

De vervelende niet-paardenmens en mijn Anti—Krul paarden leidden ertoe dat ik op zoek ging naar de antwoorden die niemand mij blijkbaar geven kon. Goddank waren we toen al terecht gekomen in de zalige tijd van de Weet Wel Wat... www, internet. En zo kwam ik terecht bij de oorsprong van de dressuur; de oude meesters, te beginnen met Xenophon. Iedere dressuur instructeur had er de mond vol van. .. maar niemand bleek het daadwerkelijke werk ook echt gelezen te hebben! Maar mijn nieuwsgierigheid was gewekt en niet meer te stoppen. Vertelden de oude meesters nu echt dat je paard in de krul moet? En nog beter... Vertellen ze ook waarom? En mag ik hopen... Vertellen ze zelfs ‘hoe’?! Via dezelfde www-weg vond ik al snel de boeken die ik hiervoor nodig had en gretig toog ik aan de slag.

In eerste instantie was ik teleurgesteld om eerlijk te zijn, want in geen enkel boek stond iets over het ‘aan de teuge|’. Sterker nog, al die oude meesters hadden hun teugels helemaal los hangen... En dat mèt een mooie krul! In de wat meer moderne dressuurboeken van de nieuwere meesters werd zelfs duidelijk gezegd dat je nooit aan de teugels mag trekken noch druk mag nemen, noch het hoofd naar beneden mag trekken! Je moet de teugels ‘vasthouden alsof het nat krantenpapier is’ of alsof je ‘broze kuikentjes’ in je handen hebt. Mooi voor hen om te zeggen, hun paarden liepen echter ook allemaal in de krul. Hoewel het me nog steeds niet helemaal duidelijk was begon me toch een en ander te dagen. Ik begon namelijk meer te letten op het gehele paard en zijn beweging in plaats van enkel gefocust te zijn op het hoofd. Maar dressuurtechnisch gezien was het nog altijd niet wat het zijn moest naar mijn idee.

Gelukkig kreeg ik toen een hoog opgeleid maar bloednerveus ex stierenvechterspaard uit Spanje van het type Ferrari-zonder-remmen. Deze liep altijd in de krul, en dat terwijl ik van de teugels af moest blijven anders ging hij steigeren of rennen alsof er een troep wolven met een lange adem op zijn hielen zat. Geweldig zou je denken maar helaas, hij krulde zich zo ver op achter de teugel dat het extreem onprettig rijden was, ik begon nu duidelijk het verschil te voelen tussen een paard dat zijn achterhand gebruikt of een paard dat zwaar op de voorhand leunt en ironisch genoeg gebruikte dit paard enkel zijn achterhand zodra hij zijn neus voor de loodlijn hield... wat hij dus vrijwel niet durfde, zelfs met volledig losse teugels.

Jaren ben ik met een klassieke instructrice bezig geweest om het probleem op te lossen maar als het leek te zijn opgelost viel hij door het minst of geringste weer terug in zijn oude gewoontes. Jammer; want dit paard kon piaffe en passage zodra hij maar zijn hoofd even voor de loodlijn bracht, wat dus maar heel zelden was. Op een dag echter probeerde ik een bitloos hoofdstel.
Mensen zeiden nog dat ik zeker levensmoe was om bitloos op dit paard te stappen, maar ik dacht dat er niet veel anders kon gebeuren als wat er met bit ook gebeuren kon.

Wat er vervolgens gebeurde was een openbaring; het opkrullen was opgelost en het was de beste rit van mijn leven tot dan toe. Ik werd door mijn paard beloond met een prachtige ontspannen piaffe! Voor ik goed en wel naast mijn paard stond greep ik de boeken van de meesters wederom ter hand en nu had ik eindelijk alle puzzelstukken bij elkaar om de informatie te kunnen begrijpen én om ze tot de praktijk om te vormen!

Helaas te laat voor mijn mooie Spanjaard die toen inmiddels 22 was en door zijn zware verleden hard toe aan pensioen (moet je nagaan als ik dat 5 jaar eerder zou hebben ontdekt...) Gelukkig stond de opvolger al te trappelen en was deze van de extreme en gewelddadige Anti-Krul beweging.

De oorzaak van de krul. De paarden op de gravures en schilderijen van de oude meesters lopen vrijwel altijd in de krul. Soms voor de loodlijn soms wat er achter, een en ander kan ook een beetje gelegen zijn aan de interpretatie of voorkeur van de kunstenaar. Maar gekrulde halzen en losse teugels, dat is toch duidelijk de boventoon. En meteen is waarschijnlijk te begrijpen waarom deze krul heden ten dage ons ideaal is. Want wat betekent deze krul nu eigenlijk? Het betekent dat het paard verzameld is! En verzameling, daar streven we tenslotte naar in de dressuur. Maar waarom streven we naar verzameling? Heel simpel: omdat een paard niet gemaakt is om op te rijden en rijden schadelijk voor hem is. Wanneer een paard met ruiter kan verzamelen betekent dit dat het paard voldoende draagkracht, rechtgerichtheid en souplesse heeft om een mens zonder schade te dragen. Hij beheerst als het ware de techniek van het professioneel mensen dragen zou je kunnen zeggen.

Elk gezond paard zonder ruiter kan verzamelen, dat is geen probleem. Wanneer er echter een ruiter plaats neemt op het paard, dan kan het paard niet meer verzamelen. Maar hoe komt dat nu precies? Dit heeft twee oorzaken. Enerzijds heeft het paard de draagkracht niet om zonder schade zijn ruiter regelmatig te dragen. Anderzijds raakt de balans van het paard zo verstoord dat hij niet kan verzamelen, er is nou eenmaal een uitstekende balans voor nodig. Nu is de vraag natuurlijk:
hoe lossen we dit op? Door enerzijds het paard gerichte gymnastiek (vandaar dus: gymnastiseren) te laten uitvoeren welke hem in staat stelt zich recht te richten en de kracht en souplesse op te doen om ook met mens te kunnen verzamelen en anderzijds... Door de balans van het paard zo min mogelijk te verstoren. En dit laatste is het hete hangijzer.

Het paard onderhoudt zijn balans middels zijn hoofd. Zijn balansinstrument zit immers tussen zijn oren, net als bij mensen. Notabene ziet een deel van dit kleine instrument eruit als een mini—stijgbeugeltje van bot (over aanwijzingen gesproken!) Als we nu het paard zijn hoofd beïnvloeden met de teugels verstoren we dus automatisch zijn balans. Als gevolg daarvan valt het paard op de voorhand. Uiteraard vertellen de oude meesters je dit niet, logisch want ze wisten nog niet dat er een balansinstrument bestond. Maar wat ze je wel vertellen is dat je van het hoofd van de paarden zo veel mogelijk moet afblijven omdat zij door ervaring hadden geleerd dat een paard zich makkelijker kon gaan verzamelen indien de hoofdhouding niet verstoord werd!

Als je dit zo leest ga je je waarschijnlijk afvragen of het logisch is je teugels een rol te laten spelen bij de zoektocht naar verzameling. Maar hier komen we op een later tijdstip op terug. Nu wil ik me even verder focussen op de verzameling en de zogenaamde bijbehorende krul.

Want wat is nu in feite verzameling? Verzameling wil niets anders zeggen dan ‘de positie van waaruit het lichaam het meest efficiënt beweegt’. Verzameling is dus niet solitair toebedeeld aan paarden alleen, maar aan alle dieren, ook mensen. Een verzameld mens zou je best kunnen vergelijken met een balletdanser vlak voor een sprong, een martial artist zoals Jet Li, klaar om een aanval uit te voeren of een atleet vlak voor de start. Het bekken en de buikspieren spelen hierin de belangrijkste rol. Wanneer de bovenkant van het bekken naar achteren wordt gekanteld (dat doe je door je buikspieren aan te spannen, voel maar eens wat er gebeurt in staan, zitten en lopen), komen de achterbenen van het paard meer onder zijn massa. Door de werking van bekken en buikspieren komt de rug omhoog en gaat deze actief meedeinen. Als gevolg daarvan komt de schoft vrij uit het schoudergewricht (de schoft rijst), daardoor komt er meer ruimte bij het schouderblad waardoor de voorbenen verder naar voor kunnen reiken. Ondertussen gaat de bovenhalsspier in werking en deze gaat dragen waardoor het hoofd in de ultieme balans positie komt en. .. aldus ontspannen zakt in het kaakgewricht. Dit fenomeen ziet erin opperste verzameling dus uit als een ‘krul’!