Grondwerk ja of neen?

Uit mijn boek: Op weg naar paardnerschap van op de grond

Leren omgaan met paarden van op de grond

Wat verstaan we in feite onder grondwerk?

Onder grondwerk valt:

1. Leren omgaan met paarden van op de grond: De focus ligt hier meer op het elkaar leren kennen en begrijpen, het naar elkaar leren luisteren, aandacht voor elkaar te hebben en elkaar leren vertrouwen. Dit kan aan de hand van oefeningen gebeuren maar de nadruk ligt niet zozeer op de uitvoering ervan op zich dan wel op het elkaar leren (aan)voelen. In dit gedeelte wordt er (meestal) met het paard in vrijheid gewerkt. Het leren omgaan met (je) paard(en) stopt nooit. Het is een proces zonder einde voor jezelf!
2. Longeren: Is het paard laten lopen op de volte wanneer het (meestal) is vastgemaakt aan een longetouw. Longeren kan aan de enkele of dubbele lijn.
3. Vrijheidsdressuur: is het aanleren van verschillende dressuur en andere bewegingen van op de grond. Dit kan gebeuren door toepassing van verschillende methoden.
4. Zelfreflectie: het paard wordt als paardner gebruikt in het reflecteren over onszelf; binnen een groep mensen waar je mee werkt of een organisatie om zo tot groei of verandering te komen.

Waar het mij hier om gaat is zoals beschreven in punt 1: het leren omgaan met paarden van op de grond. Ook hier zullen velen de vraag stellen of het wel nodig is om dit soort grondwerk te doen omdat: “Hun paard niets verkeerd doet, braaf is, ze er geen problemen mee hebben, zij/hij luistert goed, enz...

Ik ben er mee akkoord dat je geen grondwerk moet doen als bijvoorbeeld je paard:

• je ruimte niet ongevraagd inneemt, laat staan je omver duwt of nog erger, omver loopt,

• rustig achter of naast je meeloopt,

• onmiddellijk stopt wanneer jij dit doet,

• aandachtig voor je is,

®    jou als referentiepunt ziet

• wacht tot je het halsterkoord hebt losgemaakt om de wei in te gaan,

• je naast je toelaat wanneer hij/zij aan het eten is,

• jij aanvoelt wat er met het paard gebeurt,

• je samen met het paard kan dansen,

®    je jezelf regelmatig in vraag stelt over wat je paard je spiegelt

• enz…

Ik doe ook dingen samen met mijn paard vanop de grond om o.a. de volgende redenen:

• om het paard zijn balans te laten vinden of behouden zonder het te belasten, wat zijn veiligheidsgevoel ten gunste komt. Het paard zal dit appreciëren en ons vlugger vertrouwen in verschillende omstandigheden. Door op de rug van een paard te gaan zitten brengen we het in ieder geval uit balans en voelt het zich minder (niet meer zo) veilig. Dit is zeker geen goede start van een relatie,

• door met elkaar om te gaan vanop de grond kan ik van binnen naar buiten werken. We gaan ons, zoals in het vorige punt, meer richten op het innerlijk van onszelf en van het paard.

• Via bepaalde studies kunnen we eventueel al werken aan de nodige spieropbouw zonder de rug of het ganse paard te belasten,

• ik kan het paard laten zien en laten aanvoelen dat ik te vertrouwen ben,
• het is een middel om op de goede manier kennis te maken met een paard,

• om waardering van een paard te krijgen,

• maar ook omgekeerd: ik leer het paard waarderen,

• we kunnen het paard, paard laten zijn. Het paard moet er op kunnen vertrouwen dat het van mij mag reageren op een voor hem natuurlijke manier. Wil het bijvoorbeeld even enkele hevige rondjes in de piste maken om zich uit te leven of de stress kwijt te geraken, geen probleem, ik zit toch niet op zijn rug,

• omdat het mijn gevoeligheid voor het paard ontwikkelt: ik leer naar het paard kijken en luisteren (idem omgekeerd)

• om mezelf beter te leren kennen en in de omgang met paarden,

• ook wel om een statement te maken, namelijk: laten zien dat ik het paard veiligheid bied en daardoor misschien wel een goede ‘leider’ ben. Dit samen met het vertrouwen in die leiderachtige persoon, geeft het paard de mogelijkheid om te ontspannen.

• Om een voorsprong te hebben. Eens onder het zadel zijn aandacht en vertrouwen er al en is de taal die gesproken wordt herkenbaar.

®    Om het paard de mogelijkheid te geven om zich van mij te verwijderen.

®    Om niet altijd te moeten.

Voor mij dus redenen genoeg om eerst van op de grond met een paard bezig te zijn en dit ook te blijven doen.

Eén factor en volgens mij de belangrijkste in al wat we met paarden doen, is veiligheid en die is veel gemakkelijker te realiseren van op de grond. Een paard een veiligheidsgevoel (in al zijn aspecten) geven of laten bewaren moet altijd onze eerste zorg zijn. Als je naar de mentale veiligheid van het paard gaat kijken houdt dit o.a. in dat je wanneer je iets met een paard doet of het iets vraagt, je aandacht op het paard gericht moet zijn en op niets anders; dat je zijn geestelijke balans niet in gevaar brengt; dat het op ons kan vertrouwen en dat het mag reageren op zijn eigenste manier in zijn eigen taal; dat we begrip hebben voor zijn gevoel van zelfbehoud; dat het paard weet dat wij hem vertrouwen; dat wij richting geven; dat we het paard tijd geven om te leren; dat we vanuit ontspanning werken; dat we beseffen dat een paard iets doet omdat het denkt dat het zo moet en dat het dit met volle overgave doet; dat we begrijpen dat het paard angst kan hebben vanuit zijn gezichtpunt als prooidier.

Zorgen voor de fysieke veiligheid dat (hangt natuurlijk samen met de mentale veiligheid) is zien dat je werkt aan de goede spieropbouw van het paard, dat je rekening houdt met de bouw van het paard in functie van wat je wilt, dat houdt ook in dat je zorgt dat het paard recht(gericht) is, dat je zijn fysieke balans op geen enkele manier in gevaar brengt, dat je hem steun geeft in de fysieke uitvoering van bewegingen, enz…

Als je dit voor ogen houdt en beseft wat een impact veiligheid heeft voor het paard dan heb je al een zeer grote stap gezet in het begrijpen en omgaan met paarden. Door rekening te houden met dit veiligheidsgevoel zal er al een grote bereidwilligheid vanuit het paard ontstaan.